zaterdag 19 juli 2008

Afscheid



Dit is de laatste foto van Boris Anton, want hij is niet meer.

Wij hebben hem gisteren (vrijdag 18 juli) moeten laten inslapen. Zoals ik al eerder verteld had, gingen zijn oogjes niet open en wij maakten ons hierover zorgen. Ook hadden wij de indruk dat hij niets hoorde.

Vrijdagmiddag zijn we daarom naar het Dierenziekenhuis in Drachten gegaan. Jantsje Beijer is daar dierenarts en een van haar specialismen is ogen. Zij heeft de pup onderzocht en kwam al vrij snel tot de conclusie dat hij microphthalmie had aan beide ogen. Dit betekent dat de oogbal heel klein is of zelfs ontbreekt.
Ook de oogspleet was maar een paar milimeter.
Haar echtgenoot, Anton Beijer, die ook dierenarts is, heeft daarop een echo gemaakt waarop inderdaad geen ogen waren te zien.

Omdat iedereen, zowel beide dierenartsen als ook wij van mening zijn dat het niet goed is om een grote hond met een dergelijke handicap een leven met zoveel beperkingen te geven, ook omdat hij waarschijnlijk doof is en risico op meerdere afwijkingen niet uitgesloten is, hebben wij besloten hem te laten inslapen.

Jantsje Beijer heeft nog sectie verricht. Hieruit bleek dat hij inderdaad geen ogen had en dat zelfs de oogkassen ontbraken.
Wij hebben gevraagd naar de oorzaak van deze aandoening.
Hierover is geen heldere uitspraak te doen. Het kan een prenatale infectie zijn geweest of een recessief erfelijk defect.
Voor wat betreft het laatste is het voor zover wij weten in beide lijnen niet eerder voorgekomen. Wel is er waarschijnlijk een verband tussen de resorptie van de beide pups die wij tijdens de dracht op de echo hebben gezien en de microphthalmie bij Boris.
Voor de prenatale infectie hebben wij ook geen verklaring. Wel heeft Amke halverwege de dracht een lichte vorm van kennelhoest gehad. Ze heeft hiervoor geen medicijnen gehad maar we hebben haar een kinderhoestdrank gegeven. Ook zijn we met haar niet op plekken geweest waar veel honden komen en ze is niet met een vreemde hond in aanraking geweest.Wat dus de oorzaak van dit gebrek is, wij zullen het nooit weten. Komen we het wel te weten dan krijgen we hiermee de pup niet weer terug.

We zijn erg verdrietig maar ook blij dat de mens mag ingrijpen en wij deze pup verder leed hebben kunnen besparen.

Amke heeft gisteren afscheid van Boris Anton genomen en heeft het geaccepteerd. Het is wonderlijk dat een hond dit zo verwerkt. We hebben voor haar medicijnen gekregen die de melkgift gaat inperken en haar pijn bespaart.

Vanmiddag hebben we Boris Anton begraven. Hij ligt in het rozenperk waar onze eerste hond Pablo in 1996 ook is begraven.

Hierbij willen wij iedereen bedanken die met ons heeft meegeleefd tijdens de eerste moeilijke dagen en ook nu, nu we alles moeten afsluiten.
Allemaal bedankt voor de adviezen en de belangstelling.

Voor de fam. Westra in Foxwolde, die de nieuwe eigenaren van Boris zouden worden, hopen wij dat zij toch binnenkort ergens een andere Hovawartpup kunnen krijgen.

Dit is de laatste keer dat ik een stukje schrijf op dit weblog, dus:
Met hartelijke groet en voor veel lezers: tot ziens.
Oane en Greetje Visser

0 reacties: